Telaşlı olmayanımız varmıdır ki şehir sakinliğe bürünsün. Kimi güne yatağından fırlayarak kalkar ve ertesi güne daha erken kalkacağına söz verir, kimi ise ilk buluşmasına geçikiyordur yavaş giden otobüste.Ve kimi ise doğum yapan eşinin yanında olabilmek için yavaş giden otobüsü hızla sollamaktadır. Herkesin vardır telaşı birbirine benzeyen tatlı veya hüzünlü heycanıyla.
Durum ne kadar kötü olursa olsun ümidimiz azalsada hiç bitmez. Olması gerekende budur zaten ümit fakiri kalmamaktır. Ümidimizin bittiği noktada ne telaşlanacak bir durum kalır ne yarına sevgimiz. Ümidi korumak büyütmek kolaydır da. Çabalıyorsak ki kafamızda ,gönlümüzde taşıdığımız için ey dostlar olur veya olmaz bilin çözüm kendinizde, sizi siz yapanda!!!
comme d'habitude
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder