Bulutlar haber veriyordu yol zamanını, esecek ayrılışı, uzaklara götürecek rüzgarı. Ben ki gemimle yollar almıştım 18 yıldır ve alacağım da daha. Bir çok kent gezdim, insanlar tanıdım, yaşanmışlıklarımı biriktirdim hatıra defterimde. O insanlardan da dostum oldu kanıma kan, gücüme güç. Açığımı bekleyenler de oldu sessizinden, derinden. Yeri zaman yanlızlığıma ortak olanlar, kalbimde yerini almıştı, yolculuklarımda eşlik etti yeni ufuklarda. Bir yazıda, bir gülümsemede hatırlandılar, 10 yıllık bir kolyede saklandılar, arandılar. Ben ise geriye bakmadım, göremezdim artık çünkü. Hatırlamamam lazım gelirdi ayakta durmam için, bilirdim. Rüzgarlar sert eserdi yine saatsiz, en can alıcı tarafımdan yaralardı ve yine ve yine. Ben yakınlığı yapamazdım, gökyüzüne çoktan bırakmıştım varlığını. Gemi yine yeni kentlere yol almışken, ben de yine yelkeni dolduran rüzgara kızgın, öfkeli, sessiz....
Comme D'habitude
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder