Her başlangıçta bir son olsada, her sonda da bir başlangıç varmış. Hayat sonbahara bürünürken, güleryüzde saklanırmış benlik. Sessizleşirmiş biraz daha nefes sesleri. Renklerin solgun olduğu bir zamanda kendin olmayana bürünürmüşsün . Bilsekte dönülmeyeceğini kabul edilmezmiş asla gerçekler. Yeni hayatlara geçerken sen, aklın kalırmış birinde. Akşam olurmuş, eski bir kutu açılırmış yalnız başına. Dinlenilen şarkılar zamana, yazılanlar resimlere karışırken gülümsemeler sorulara yenilirmiş. Neydi arada olan, elleri bir arada tutan, varmıydı, yoksa sanılmışmıydı? Kararlar yine sil baştan olmuşken geçmiş eşlik edermiş gecelere ve gün doğarken silip birkaç yaşı, takarmışsın maskeni yine . Yine katılırmışsın yeni bir sahneye ve geçermiş bir gün daha...Comme D'habitude
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder